Nasıl sövmeye başlasam bilmiyorum, bir kaç saat önce çok sinirli idim şu an biraz daha sakinim. Aklımda bir çok neden sorusu geziyor ve ardından gelen bir kaç teselli şükürleri. İlk başta neden bu siteye yazılar yazdıgımı ve neden sizlerin bunları okudugunuzu ve neden benim böyle bir hayatım olmasıydı. Hayatımı sorgularken bazı nedenlerede cevaplar buldum, bunlardan biriside niçin duygusal olup hayatıma da ki bazı kararlara duygusallıgım ile hareket etmem konusuydu. Bunun nedeni yeterince kötü birisi olmadıgımdandı.

Ardından son kız arkadaşım olan adi insandan ayrıldıgım dogrudur. Bu benim aklımda yaklaşık 7-8 aydır kıvranan bir olgu idi hatta bir kaç sefer ayrılıga ciddi olarak yaklaştım. Fakat karşımda ki insanı çok üzdügümü farkedip geri adım attım ve tekrar kaldıgım yerden devam etmeye başladık. Fakat bu sırada bile her daim ondan ayrılmak benim aklımın en içlerinde yer alıyordu, onunla bir gelecek düşünmek beni rahatsız ediyordu. velhasıl şiddetli bir kış döneminden sonra ayrıldık. Bu ayrılığımız ile yaklaşık 1 ay boyunca pek fazla aklıma gelmedi, çünkü istedigim olmuş ve rahatlamıştım, yani mutluydum hayatımdan. Fakat bugün facebook’ta gezinirken karşıma o şahıs çıktı. Biraz profiline baktım ve orada bir resimde birisi ona “aşkım” demiş :) bu olay örgüsünün en komik tarafıydı diğer olaylar bu kadar komik degil maalesef. O an bu kadar kısa sürede birisini bulan şahsın veya mahlukatın zekasına hayran kaldıgımı söylemek isterim. Şu bir gerçek ki dünyada iyi ve kötünün savaşı her zaman var. Ama kullandıgım kaba tabirler sizi yanıltmasın daha fazlasını hak ediyor, iyi olan benim : )

Her neyse elime telefonu aldım ve o şahsı sinir ile aradım. Sordum kim ile çıkıyorsun neler yapıyorsun diye… Kendisi bana sorunlar yaşadıgını ve bu dönemde benim yanımda olmadıgını söyledi. Bu bir savunma mekanizmasıydı şaşırmadım ve cevap verme gereksinimide hissetmedim çünkü o sorundan da haberim yoktu lakin olsa bile aramızda en az 7- 8 saatlik yol var o an yanında olmam imkansızdı. Ben aslında son görüşmemizde utancından yüzüme bakamadıgı zaman anlamıştı çünkü adi olanlar karanlıktayken ışıga bakamazlar aynen o şekilde bakamadı. Ben en zor dönemlerimde bile aklımın ucundan bile ona ihanet etmedim fakat o mahlukat beni aldatmıştı.

Telefonda o an işi oldugunu ve beni arayacagını söyleyerek telefonu kapatma eylemini gerçekleştirdi. Bende yarımda bıraktıgım “Altın Pusula” filmini seyre koyuldum. Eğer o filmi izlemediyseniz mutlaka izlemelisiniz hemde DVD üzerinde izlemelisiniz. derken telefon çalar.

Ben direk aklımda ki sorunun cevabı için o insanla çıkıp çıkmadıgını sordum bana kendisi bir insan hal hatır sorar dedi. Ya ben mi bilmiyorum yoksa o mu bilmiyor. Hal hatır benim bildigim insanlara sorulur, sizce? Ondan sonra kendisi kendisini haklı çıkartmak için uydurdugu yalan yanlış şeyleri arka arkaya saymaya başladı. Ardından bende sinirlendim ve kendisine biraz bagırdım ve telefonu yüzüne kapattım.

Biliyorum ki sen gibi şeyler acıları lanetleri o kahrolasıca hayatlarını yaşamak zorunda olmalarıydı. Bunu bildigim için kendi basit hayatım için şükrettim ve bugün ile haftasonu sinirlenmeye ve pazar günü mesai saatinin ardından da sinirlenmeyi bırakmaya karar verdim. (biliyorum çok zaman)

Düşünmeyi ögrendigim günden beri düşünüyorum ki aşk denilen olgu aslında sadece karın civarında oluşan ve beyinin belli noktasını çalıştıran bir olaylar yıgını. Bu olaylar yıgınına cözüm ise imkansız gibi birşey. Şu an o şeyden ayrıldıgım için mutluluklara gark eyledim kendimi. Eminim ilerde birisini çok sevecem ve onunla evlenecem.

velhasıl Basit yaşantımı sorgulamaya başlamaklı olmak beni zor dönemlerin gebesinde oldugumun göstergesi aynı zamanda. Güçüm aslında var gibi lakin güven konusunda çok yıprandım, çok yıprandım be tahirim. O kadarda dedim eski yazılarımda sevme be tahirim güzel çirkin aglatıyormuş diyorlar diye ama dinlemedin ki. Sevdin sonra gördün ki ayrılman gerekiyor ugraştın durdun ayrıldın ve ama hala açı cekiyorsun. Aslında atalarımız işin ilmini biliyorlarmış ne güzel cörücü usulü evlenip hiç ugraşmıyorlarmış bu olaylarla.

Bilemedik işte arkadaş bu insanı biz yetiştirelim gözleri acılmadan kalbine sevgimizi ekelim, ortama fazla daldırmayalım dedim, lakin olmadı. O da diğerleri gibi oldu çıktı. Yeni nesil canavar olmuş be abi, ne laf anlatabildim nede kendimi koruyup acı çekmemi engelleyebildim. H,ç birini yapamadım en iyisi uzak durmak sanırım.

Lakin sonuçta kazanan gene ben oldum.