Hayatın cıkmazındaki insalar yaşamlarını mutlulugu arayarak telef ederler. Mutlu bir emeklilik için 7 yaşından 60 yaşına kadar calışır ve cabalarlar. Ancak mutlulugu ansal şeylerde degil gelecege etki yapan eylemlerde görürler. Aynı Poker oynayan bir gencin iyi bir elin umudu ile kötü elleri oynaması gibi insanlar mutlu bir emeklilik için calışırlar. Hiç bir toplum arasında fark yoktur ve hiç bir insan arasındada fark yoktur. Kimse dünyaya gelirken hangi milletten olmak istedigi sorulmamıştır. Kendi babamızında babası olma ihtimalimizin olması anımsanmıyacak kadar ihtimali olan birşey. Bir degişik bakış acısından kendi babanız cocugunuz olabilirdi veya anneniz kızını olabilirdi. Her insan ilk etapta kendine olan sorumluluklarından sorumludur daha sonra cevresine karşı sorumluluklarını yerine getirmeli. Kendisine olan sorumluluklarına yapmayan insan oglu mutlulugu asla başkalarında bulamıyacaktır. Kendilerini kötü hissettirecek her eylemsel faktör kapanması güc yaralara hatta imkansız yaralara neden olabilir.

Aşk kavramını artık sevmiyorum hatta daha öncede sevmiyordum Dünyaya acı cekmesi için gönderilen insana en fazla acı veren nokta sanırım aşk.