Ellerinde elleri gözlerinde gözleri aynanın karşısında tüm gururu ve ihtişamıyla duruyordu. Saçlarına, kaşlarına o belli belirsiz benlerine ve işte tam orada kendisine nasılda vurgundu. İşte bir  o kadar da yanlız işte bir o kadar da ayna da ki kendisi gibiydi.

Bir masal kahramanıydı okunurdu ve sonra unutulurdu.

Bilemedi gözlerine rengi serpemedi,
Sevemedi kalbine aşkı ekemedi.
Güçü vardı yapabilirdi